कविता एक दुवा असतो.एका मनाचा दुसऱ्या मनाशी.समजला तर गवसला नाही तर हरवला.. लिहावे जे सुचते ते,नवीन अनुभव जोडले जातात त्यांनी.!!
संभ्रम आहे,
तुला जाऊ देऊ की
पकडून ठेवू - घट्ट..!!
मुठीतली रेती सरकून जाते
तसे, आपल्यातले क्षण..!!
माझ्या पापाचा भागीदार,
होतो आहे तुही..!!
याच,
उपकारखाली दबत आहे मी..!!
उडणाऱ्याने चालू नये म्हणे,
तुझे पंख पकडून तर ठेवले नाही ना मी..??
..एक सावली...
#एका_सावलीच्या_शोधात
डोळ्यात पाणी येतं नं
तेव्हा तू आठवते अगं मला!
माझ्या ओरबडलेल्या भावनेला
अश्रू सोबत तुझ्याच जवळ व्यक्त होता येतं..
निर्मनुष्य आयुष्यात -
तूच नाही का माझ्यातला माणूस जिवंत ठेवलास!
नाही तर माणसात राहून,
माणूसपण हरवल्याच्या बातम्या
रोज येतातच की वृत्तपत्रात!
आपल बरं आहे दोघींचं,
बंदीस्त वेदनेंन विव्हळण!!
एकमेकींना कवटाळून,
दुःख अर्ध-अर्ध वाटून घेणं!!
बंद दरवाज्यामागे-
जिवंतपणी मरणं, आणि
असंच मरताना जगणं-अगदी रोज..!!
जी भीती होती,
"आयुष्यात एकट पडायची"
तुझ्या सहवासान तेवढी गेली..
तुझ्या सोबत शक्य तेवढे शब्द
ओळीत मांडत...
गालावर ओघळलेले अश्रू-
सुकून जातात तुझ्या अस्तित्वासहीत..
आणि माझ्यातलाही निर्मनुष्य जागा होतो
राहिलेले जगाचे व्यवहार आटोपायला..!!
...एक सावली..