दिसतात कुलूप लावूनी अधिक देखणे ते प्रसंग या मनातले,
किती विस्तारात आठवते अजूनही मज जीवन त्या क्षणातले.
जसाच दृष्टीतल्या त्या नजरेचा भाग सैल झाला होता,
अधिक सुंदर दिसत गेले ते दृश्य माझ्या डोळ्यातले.
न ते मोठे शब्द , न त्यांच्या अर्थाचा काही पत्ता होता,
वाऱ्यातही ती बाब कुठे , असे ते प्रेम या वयातले.
कधी याचे मन तर कधी त्याचे मन होते,
वाढतीस राहिले नेहमी हे हृदय माझ्या उरातले.
न चुकले माझे काही, न बरोबर त्यांचे काही होते,
हिशोबात या वाया गेले , न जाणे किती ठोके या जगण्यातले.
खांद्यावर हाथ ठेवुनी त्यांच्या रस्ता चुकला होता,
राहतात दूरच शोभूनी सगळे ते सल्ले माझ्या नात्यातले.
हाती धनुष्य असूनही, विचारांना मेनकेचा नाद होता,
ओढुनी न्यायचे मला नेहमी , ते जोर या मोहातले.
सौजन्य:
वैभव गुणवंत भोयर
(vgb3333@gmail.com)