पुन्हा असं कधीच नाही..!!

ज्या क्षणी 

हा हात धरलास

तेव्हाच

मी सर्वस्वाने तुझी झाली..!!

ज्या क्षणी

पहिली ती नजरभेट झाली;

अगदी तेव्हाच

स्वप्नांवर राज्य केलस

प्रत्येक क्षणासाठी...!!

ज्या क्षणी 

पहिल्यांदा नाव घेतलस

त्याच क्षणी

नावामागच अस्तित्व तुला दिलं..!!

ज्या क्षणी 

मनाच मिलन झालं,

खरच मनाला फार जपलं 

अगदी-

माझीच त्याला दृष्ट  

लागण्यापासून  सुध्दा ..!!

त्या क्षणाची 

शपथ मला-

आज पहिल्यांदा  

फ़क़्त तेवढी चुकली..!!

माफ कर..!!

पुन्हा असं कधीच नाही..!!

नको जाउस.. नको जाउस..

पाऊस कोसळून-

थांबल्यानंतरच्या काळोखात,

समोरच्या दर्पणात,

डोळ्याखाली गडद झालेली वर्तुळे

स्पष्ट दिसली..!!

आणि

बाकी तसा फारसा फरक दिसतही नव्हता

पांढऱ्या कपाळाव्यतिरिक्त..!!

भिंतीवर चुकचुकनाऱ्या पालीने

कॅलेंडर वर लक्ष वेधलं..

आज तारीख-

हे देवा..!

एक वर्ष उलटलं,

तुझ्या प्रेतावर कोसळून,

नको जाउस...नको जाउस...

म्हणायला..!!

त्या नंतर-

खरं तर-

फार काही बदललं नाही,

नेहमी सारखाच पावसानंतर

काळोख दाटला..

फक्त झालीत

डोळ्याखालची काळी वर्तुळे-

समजुतदार ..!

नको  जाउस..  नको जाउस..

म्हणत-

प्रेतावर कोसळून-

अक्षरश: घर डोकावर घेऊन..!!

एक वर्ष उलटल..!!

त्या नंतर  खरतर

कुणीच आलं नाही..!

तुझे-माझे सखे सोयरे

एकदाही पलटले नाही..!

फक्त -

गुलाबी थंडीत

हात-पाय आणि

मनाची कवाडे उलली जातात..!

आणि

पावसानंतरच्या

काळोखात जीव गुदमरला  जातो..!!

हर एक आठवण

कडू घासासारखी गिळून..!

जागृत झालेली

वासना मनात पिळून..!!

एक वर्ष उलटलं..!!

मृत्यू

दारावरची साखळी वाजवून;

चाहूल द्यावी असा मृत्यू..!

आणि निवांत

 चहाचा कप हातात असताना,

पाउल न वाजवता,

मागून मिठीत घेणारा मृत्यू..!!

बिछान्या वर आजारांनी 

तडफडत तडफडत 

नेणारा मृत्यू..!

जगनाऱ्याला जिवंतपनी मारणारा मृत्यू..!!

कुणी म्हणे 

संसारातून मुक्ती देणारा मृत्यू..!!

मृत्यू- मृत्यू -मृत्यू 

एक घटनाच हि-

पुन्हा जगा सांगणारी..

मृत्यूची चाहूल लागली कि बदल होतात..

म्हणून कदाचित क्रांती आणणारा मृत्यू..!!!