पुरुषप्रधान संस्कृती

एकटी आली, एकटी जाणार आहे..!! 

धोतांड मांडून का तुम्ही आडवे येणार आहे..??

एका-एका शब्दाचा हिशोब मांडलाय मी,

न चुकवता मी तो चुकवणार आहे..!!

थांबवायचा प्रयास केलाच मला तर

थोबाडात मारून, मी पुढेच जाणार आहे..!!

हाथ उगारल;लाथ मारेल,

प्रत्येक अन्यायाचा प्रतिकार इथे होणार आहे..!!

दुबळी-दुर्बल ही अवहेलना बास झाली,

स्त्रीची नव्याने कहाणी तुम्ही ऐकणार आहे..!!

वापरून सोडायची वस्तू नाही स्त्री,

सन्मानाने जगावे म्हणून ती लढणार आहे..!!

युगायुगाने वावरलो बंधनात नेहमी,पण आता

“पुरुषप्रधान संस्कृती” ही रीतच मी मोडणार आहे..!!

हसू नका माझ्या या नव्या पायवाटाना,

तुम्हींच त्यांना राजमार्ग म्हणून स्वीकारणार आहे..!!

मुंबई-दिल्ली च्या घटनांना राजकारणाच रूप दिलत,

तेही आता आम्हाला हव तस वापरणार आहे..!!

तुम्ही बलात्काराला फक्त बातम्या मध्ये स्थान द्या,

तुमच्याच विवंचनेतून मी क्रांती करणार आहे..!!

हा साध्या मुलीचा आक्रोश म्हणून दुर्लक्षित करू नका,

हेच फक्त “वैष्णवी” आज तुम्हाला बजावणार आहे...!!

कित्येक बहाणे

कित्येक बहाणे केलेत भेटायचे

पण आता भेटशील कुठे..??

आठवणी सारखी सोयीस्कर

जागाच उरली नाही इथे..!!

कित्येक बहाणे केलेत बोलायचे

पण तेव्हा बोललास कुठे..??

कविते शिवाय योग्य आता

माध्यमच उरले नाही इथे..!!

कित्येक बहाणे केलेत समजवायचे

पण तू समजलास कुठे..??

गैरसमज उराशी बाळगून

दोघेही झुरतोय इथे..!!

कित्येक बहाणे केलेत टाळायचे

पण मी तुला टाळलेच कुठे..??

रस्त्याचे कुठलेच वळणही

चुकवायचे शिल्लक नाही इथे..!!

कित्येक बहाणे केलेत विसरायचे

पण काही स्पर्श विसरले कुठे..??

आठवावेत वाटले ते क्षण

पण संदर्भ केव्हाच बदलले इथे..!!

अनोळख

बेधुंद जीवन प्रवासात,

नवनवीन पायवाटा हुंदळत,

बेफिकीर लोकांची मने जिंकित..!!

अज्ञात वस्तीत- एखादा वाटसरू,

अचानक येतो,

सवयीचा होतो,

आपलासा करतो,

नेहमी साठीच..!!

कुणी आपल्या बंधनात अडकणार,

हे ताडलं कि,

खूप गोंधळतो,

निघून जातो,

मागेही न बघता..!

कारण-

त्याला फक्त जपायची असतो,

अंत:करणात

खोलवर रुजलेली,

“अनोळख”...!!