नजरभरुन

तुला आठवते का रे..?
'आपली पहिली भेट'
तू जिन्याच्या पायर् या उतरताना,
मी खाली शांत उभी होती...
बाजुनी जणार् या ट्रेन च्या आवाजातही,
माझ्या हृदयाचं धडधडण मी ऐकत होती..

तूच होतास समोर-स्वप्न नव्हते..!
मी तुला स्पर्श करून, तशी खात्रीही केलेली..!
तेव्हा माझी नजर झुकली..!!
तू म्हणाला होता,
'एकदा बघ तरी नजरभरून -मीच आलोय..'
हिम्मत नव्हती,
भीती होती,
काय ते माहीती नाही,
पण-
माझी मान नकारार्थी हलली होती...

नंतर तिथल्याच जवळच्या कठड्यावर
बसलो होतो दोघेही..!!
'इतके दूर-दूर का बसलात'
 म्हणून खिडकीतून बघाणार् या मैत्रिणिने छळलेही होते..
खरतर तो दुरावा नव्हता..
हे त्यांना कळणार नाही,
समजावूनही कुणाला सांगायचे आहे..
तुला-मला कळाल,
झाल सर्व..!!

'बघ..! शब्द दिला होता ना, आलो मी..
तूच बोलत होता,
मी फक्त मान हलवत होती..
आनंदाच्या भरात शब्द कशे पळून जातात,
तेव्हा समजले..
नेमका वेळही खूप लवकर सरकतो..

तुला फोन आलेला कुठल्यातरी मित्राचा,
जावे लागणार होते,
आला तसा जाणार,
हे मलाही माहिती होते..

पण इतक्या लवकर..!!

'भेटतो नक्की उद्या'
जाताना पुन्हा एकदा शब्द दिला..

तू,
जिन्याच्या त्याच पायर् या चढताना..
मी तुझी पाठमोरी आकृती नजरभरून पाहत होती..

तेव्हा तू मागे वळून पाहीले होते का रे..?

आठवतय का..??
आपली पहीली भेट..!!

हूरहूर

तुला तर माहीतीही नसेल,
माझ्या मनाचा खेळ सारा...
हिच दुविधा आहे बघ..
मी बदल्याच्या भावनेने उफाळून आलेली असतानाच,
तू मला मिच शोधायला सांगितलेस..
आणि आता एक वेगळेच वळण...

ही शेवटची भेट असेल आपली..
दोघेही वेगळे असून एकच आहोत,
हे माहीती असतानाही-
वेळ झाली आहे रस्ते वेगळे करण्याची..

आता आपल जे काही नात आहे,
ते सांभाळायची जबाबदारी तुझी..
मला माझ्या प्रश्नांची उत्तरे सापडली दोस्ता..
आणि बाकी काही प्रश्नांना महत्वच उरले नाही..
स्वत:पासून स्वत: हरवेल कदाचित मी,
खूप मोठा,
मनाविरुद्धचा निर्णय...

पण
गरज म्हण हव तर,
स्वत:ची सावली शोधण्याची..!

या वेळी मी ठाम आहे,
फक्त हूरहूर लागली ती एवढीच,
तुला जमेल ना माझ्या निर्णयाचा आदर करायला..??