नको जाउस.. नको जाउस..

पाऊस कोसळून-

थांबल्यानंतरच्या काळोखात,

समोरच्या दर्पणात,

डोळ्याखाली गडद झालेली वर्तुळे

स्पष्ट दिसली..!!

आणि

बाकी तसा फारसा फरक दिसतही नव्हता

पांढऱ्या कपाळाव्यतिरिक्त..!!

भिंतीवर चुकचुकनाऱ्या पालीने

कॅलेंडर वर लक्ष वेधलं..

आज तारीख-

हे देवा..!

एक वर्ष उलटलं,

तुझ्या प्रेतावर कोसळून,

नको जाउस...नको जाउस...

म्हणायला..!!

त्या नंतर-

खरं तर-

फार काही बदललं नाही,

नेहमी सारखाच पावसानंतर

काळोख दाटला..

फक्त झालीत

डोळ्याखालची काळी वर्तुळे-

समजुतदार ..!

नको  जाउस..  नको जाउस..

म्हणत-

प्रेतावर कोसळून-

अक्षरश: घर डोकावर घेऊन..!!

एक वर्ष उलटल..!!

त्या नंतर  खरतर

कुणीच आलं नाही..!

तुझे-माझे सखे सोयरे

एकदाही पलटले नाही..!

फक्त -

गुलाबी थंडीत

हात-पाय आणि

मनाची कवाडे उलली जातात..!

आणि

पावसानंतरच्या

काळोखात जीव गुदमरला  जातो..!!

हर एक आठवण

कडू घासासारखी गिळून..!

जागृत झालेली

वासना मनात पिळून..!!

एक वर्ष उलटलं..!!