नजरभरुन

तुला आठवते का रे..?
'आपली पहिली भेट'
तू जिन्याच्या पायर् या उतरताना,
मी खाली शांत उभी होती...
बाजुनी जणार् या ट्रेन च्या आवाजातही,
माझ्या हृदयाचं धडधडण मी ऐकत होती..

तूच होतास समोर-स्वप्न नव्हते..!
मी तुला स्पर्श करून, तशी खात्रीही केलेली..!
तेव्हा माझी नजर झुकली..!!
तू म्हणाला होता,
'एकदा बघ तरी नजरभरून -मीच आलोय..'
हिम्मत नव्हती,
भीती होती,
काय ते माहीती नाही,
पण-
माझी मान नकारार्थी हलली होती...

नंतर तिथल्याच जवळच्या कठड्यावर
बसलो होतो दोघेही..!!
'इतके दूर-दूर का बसलात'
 म्हणून खिडकीतून बघाणार् या मैत्रिणिने छळलेही होते..
खरतर तो दुरावा नव्हता..
हे त्यांना कळणार नाही,
समजावूनही कुणाला सांगायचे आहे..
तुला-मला कळाल,
झाल सर्व..!!

'बघ..! शब्द दिला होता ना, आलो मी..
तूच बोलत होता,
मी फक्त मान हलवत होती..
आनंदाच्या भरात शब्द कशे पळून जातात,
तेव्हा समजले..
नेमका वेळही खूप लवकर सरकतो..

तुला फोन आलेला कुठल्यातरी मित्राचा,
जावे लागणार होते,
आला तसा जाणार,
हे मलाही माहिती होते..

पण इतक्या लवकर..!!

'भेटतो नक्की उद्या'
जाताना पुन्हा एकदा शब्द दिला..

तू,
जिन्याच्या त्याच पायर् या चढताना..
मी तुझी पाठमोरी आकृती नजरभरून पाहत होती..

तेव्हा तू मागे वळून पाहीले होते का रे..?

आठवतय का..??
आपली पहीली भेट..!!